Ac.anti- Hepatit D IgG

Hepatiti D është një sëmundje e mëlçisë në forma akute dhe kronike të shkaktuara nga virusi i hepatitit D (HDV) që kërkon HBV për përsëritje të tij. Infeksioni i hepatitit D nuk mund të ndodhë në mungesë të virusit të hepatitit B. Bashkë infeksioni HDV-HBV konsiderohet forma më e rëndë e hepatitit kronik viral për shkak të përparimit më të shpejtë drejt vdekjes që lidhet me mëlçinë dhe karcinomën hepatocelulare. Një vaksinë kundër hepatitit B është metoda e vetme për të parandaluar infeksionin me HDV.

Rrugët e transmetimit HDV janë të njëjta me HBV: perkutane ose seksualisht përmes kontaktit me gjak të infektuar ose produkte gjaku. Transmetimi vertikal është i mundur, por i rrallë. Vaksinimi kundër HBV parandalon monedhën e HDV, dhe kështu zgjerimi i programeve të imunizimit HBV në fëmijëri ka rezultuar në një rënie të incidencës së hepatitit D në të gjithë botën.

Hepatiti akut: infeksioni i njëkohshëm me HBV dhe HDV mund të çojë në një hepatit të butë deri në të rëndë apo edhe të plotë, por shërimi është zakonisht i plotë dhe zhvillimi i hepatitit kronik D është i rrallë (më pak se 5% e hepatitit akut).

Superinfeksioni: HDV mund të infektojë një person tashmë të infektuar kronikisht me HBV. Superinfeksioni i HDV në hepatitin kronik përshpejton përparimin në një sëmundje më të rëndë në të gjitha moshat dhe në 70-90% të personave. Superinfeksioni HDV përshpejton përparimin në cirrozë pothuajse një dekadë më herët sesa personat e infektuar me HBV mono, edhe pse HDV shtyp kopjimin e HBV. Mekanizmi në të cilin HDV shkakton hepatit më të rëndë dhe një përparim më të shpejtë të fibrozës sesa HBV vetëm mbetet i paqartë.

Infeksioni HDV diagnostikohet nga tituj të lartë të anti-HDV të Imunoglobulinës G (IgG). Ky test kryhet duke tërhequr një mostër gjaku nga një venë në krah. Asnjë përgatitje paraprake nuk nevojitet.