Dehidrogjenaza e laktatit (LD ose LDH)

Dehidrogjenaza e laktatit (LD ose LDH) është një enzimë e përfshirë në prodhimin e energjisë që gjendet pothuajse në të gjitha qelizat e trupit, me nivelet më të larta që gjenden në qelizat e zemrës, mëlçisë, muskujve, veshkave, mushkërive dhe në qelizat e gjakut; bakteret prodhojnë gjithashtu LD. Ky test mat nivelin e LD në gjak ose nganjëherë lëngjet e tjera të trupit.

Vetëm një sasi e vogël e LD është zakonisht e zbulueshme në pjesën lëngore të gjakut (serumi ose plazma). LD lëshohet nga qelizat në serum kur qelizat dëmtohen ose shkatërrohen. Kështu, një nivel i gjakut LD është një shënues jo specifik për praninë e dëmtimit të indeve diku në trup. Në vetvete, nuk mund të përdoret për të identifikuar shkakun themelor ose vendndodhjen e dëmtimit qelizor. Sidoqoftë, mund të përdoret, së bashku me testet e tjera të gjakut, për të ndihmuar në vlerësimin e dhe / ose monitorimit të kushteve që çojnë në dëmtimin e indeve, të tilla si sëmundje të mëlçisë, gjakut ose kancerit.

Një test i gjakut LD mund të përdoret si një tregues i përgjithshëm i ekzistencës dhe ashpërsisë së dëmtimit akut ose kronik të indeve, për të zbuluar dhe monitoruar kushte progresive siç është anemia, duke përfshirë aneminë hemolitike dhe aneminë megaloblastike, ose infeksione të rënda.
Gjithashtu për të ndihmuar në fazën, përcaktimin e prognozës, dhe / ose monitorimin e trajtimit (d.m.th., kimioterapi) të kancereve, siç janë tumoret e qelizave germinale (p.sh., disa lloje të kancerit të testikujve dhe kancerit të vezoreve), limfomës, leukemisë, melanomës dhe neuroblastomës.
Ky test mund të porositet, për shembull, kur një person ka shenja dhe simptoma të meningjitit ose kur dikush ka një grumbull të lëngjeve rreth zemrës, mushkërive ose në bark.

Ndonjëherë kur ka lëndime, inflamacion ose infeksion brenda një zone specifike të trupit, të tilla si truri, zemra ose mushkëritë, lëngu do të grumbullohet ose përbërësit e lëngut të pranishëm do të ndryshojnë. Niveli i LD i pranishëm në lëng mund të jetë i dobishëm në përcaktimin e shkakut. Për shembull, LD është zakonisht e lartë në lëngun cerebrospinal kur një individ ka meningjit bakterial. Testi LD mund të përdoret gjithashtu, së bashku me testet e tjera, për të përcaktuar nëse akumulimi i lëngjeve, për shembull rreth zemrës, mushkërive ose në zgavrën e barkut, është për shkak të dëmtimit ose inflamacionit (eksudatit) ose për shkak të një çekuilibri të presionit të lëngut brenda enët e gjakut dhe niveli i proteinave në gjak (transudat).

Një test LD kryhet në lëngjet e trupit për disa arsye të ndryshme si për të ndihmuar në vlerësimin e lëngut cerebrospinal dhe për të bërë dallimin midis meningjitit bakterial ose viral, për të vlerësuar lëngjet e tjera të trupit, si lëngu pleural, peritoneal ose perikardial dhe ndihmojnë në përcaktimin nëse akumulimi i lëngut është për shkak të dëmtimit dhe inflamacionit (eksudatit) ose për shkak të çekuilibrit të presionit brenda enëve të gjakut dhe sasisë së proteinave në gjak (transudat).

Ky test kryhet së bashku me testet e tjera, kur një mjek i kujdesit shëndetësor dyshon se keni një gjendje akute ose kronike që po shkakton dëmtimin e indeve ose shkatërrimin e qelizave; ndonjëherë kur jeni diagnostikuar me kancer; kur keni simptoma të meningjitit ose keni akumulim të lëngjeve në një pjesë specifike të trupit tuaj.
Në mënyrë që të kryhet testi një mostër gjaku merret duke futur një gjilpërë në një venë në krah. Ndonjëherë mund të kryhet një procedurë e veçantë për të mbledhur lëngun e trupit nga vendi i prekur (p.sh., lëngu cerebrospinal, lëngu pleural, lëngu peritoneal, etj.).